Όσο κι αν νομίζετε ότι οι «νταήδες» εμφανίζονται σε μεγαλύτερες ηλικίες, η αλήθεια είναι ότι ακόμα και από τα τρία και τέσσερα χρόνια ζωής, υπάρχουν παιδιά, που κάνουν τα σκληρά και προσπαθούν με κάθε τρόπο να φοβερίσουν τα υπόλοιπα.

Το θετικό είναι ότι, σε μία κοινωνία ενημερωμένη, οι γονείς γνωρίζουν πλέον ότι το bullying είναι μία πολύ σοβαρή κατάσταση, την οποία άμεσα πρέπει να αντιμετωπίσουν.

Πριν από την ηλικία των τριών ετών τα παιδιά δεν γνωρίζουν τι σημαίνει εμπάθεια και δεν την εκφράζουν, μπορεί να πληγώσει το ένα το άλλο, ψυχολογικά ή σωματικά, αλλά δεν το κάνει από κακία. Αυτή η κατάσταση διαφοροποιείται μετά τα τρία.

Πρέπει να γνωρίζετε ότι συχνά τα παιδιά, ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση, αντιγράφουν τη συμπεριφορά των γονιών τους, των μεγαλύτερων αδερφών τους, ενώ άλλα επιστρατεύουν τέτοιες αντιδράσεις, προκειμένου να τραβήξουν την προσοχή εκπαιδευτικών ή γονέων. Δυστυχώς, όμως, υπάρχει κι άλλος λόγος: ευχαριστιούνται να βλέπουν στους άλλους σημάδια τραυματισμού ή θλίψης.

ΔΩΣΤΕ ΣΗΜΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΤΙΓΜΗ
Το να δώσετε «τόπο στην οργή», να το χαρακτηρίσετε ένα μεμονωμένο περιστατικό και να μην δώσετε την πρέπουσα σημασία από την πρώτη φορά, που το παιδί σας θα παραπονεθεί για «εκφοβισμό», είναι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη, που μπορείτε να κάνετε.

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΚΑΒΓΑΣ;
Ο σχολικός εκφοβισμός μπορεί να είναι:

* λεκτικός (ύβρεις, κοροϊδία)

* σωματικός (γροθιές, κλωτσιές, ρίψεις)

* κοινωνικός (αποκλεισμός, διαρροή φήμης)

Καμία από τις παραπάνω συμπεριφορές δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως εκφοβισμός, χωρίς να γίνει μία περαιτέρω έρευνα. Τα παιδιά είναι ενεργά και δικαιούνται να μαλώσουν με τους φίλους τους, ακόμα και το να χτυπήσουν το ένα το άλλο είναι φυσιολογικό. Αυτά μαθαίνουν στα παιδιά να διαπραγματεύονται, να μάχονται για αυτό που θέλουν, να συγχωρούν.

Το bullying είναι κάτι διαφορετικό. Γίνεται συστηματικό, έχει συγκεκριμένο πρόσωπο ως «στόχο» και προκαλεί θλίψη, φόβο και χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Ένας τρόπος για να το ξεχωρίσετε από το μεμονωμένο περιστατικό είναι να δείτε, εάν γίνεται συστηματικά. Επίσης μπορείτε να ψάξετε, εάν γίνεται στα κρυφά, ενώ πρέπει να θυμάστε ότι ο «νταής» ενεργεί αρχικά μόνος του, αλλά ύστερα ψάχνει για συμμάχους σε αυτό το… παιχνίδι, στους οποίους θα κάνει τον αρχηγό.

Τι θα κάνετε στην περίπτωση του bullying ;

• Συζητήστε το με τους εκπαιδευτικούς

• Μιλήστε στο ίδιο το παιδί (κάντε το να νιώσει δυνατό, προτείνετέ του τρόπο αντίδρασης, ζητήστε του να ενημερώνει τη δασκάλα του…)

• Αναζητήστε τη βοήθεια ειδικού (εάν δεν μπορείτε να δώσετε εσείς λύση)